Η επιχείρηση μηχανικών πλυντηρίων - σιδερωτήριων και στεγνωτηρίων με την επωνυμία "Η Ελένη", ιδιοκτησίας Προκοπίου Δ. Ηλιού, λειτούργησε στον μεταπολεμικό Πειραιά για πάνω από τρεις δεκαετίες, αρχής γενομένης από το έτος 1946 και μέχρι το 1977, με τις κεντρικές εγκαταστάσεις να εδρεύουν στη συμβολή των οδών Ευβοίας και Μαραγκάκη στη Δραπετσώνα παράλληλα με ένα μικρότερο υποκατάστημα επί της παραπλήσιας οδού Σφακτηρίας. Η επιχειρηματική αυτή δραστηριότητα η οποία αναπτύχθηκε μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συγκυρίες και αβέβαιες συνθήκες - όπως προείπαμε η επιχείρηση λειτούργησε αμέσως μετά το καταστρεπτικό πέρασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής - προσέφερε απασχόληση σε ανθρώπους προερχόμενους κυρίως από την υποβαθμισμένη και προσφυγική περιοχή της Δραπετσώνας, διαθέτοντας σε μόνιμη βάση κατά μέσο όρο περί τους 40 εργάτες και 4-6 υπαλλήλους διοίκησης/λογιστές, οι οποίοι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων παρέμειναν εργαζόμενοι στην οικογενειακή επιχείρηση επί πολλά χρόνια λόγω των εξαιρετικών συνθηκών εργασίας. Όπως καταγράφεται στο κάτωθι συλλεκτικό / ιστορικό τεκμήριο (εκ του προσωπικού οικογενειακού αρχείου του υιού του ιδρυτή της επιχείρησης Δημητρίου Π. Ηλιού), η εταιρία μηχανικών πλυντηρίων - σιδερωτήριων και στεγνωτηρίων "Η Ελένη" (σσ. η επωνυμία της εν λόγω επιχείρησης ("Ελένη") προέκυπτε από το μικρό όνομα της συζύγου του ιδρυτού Προκοπίου Δ. Ηλιού), διαθέτοντας εισαγόμενα μηχανήματα από την Τσεχοσλοβακία και το Βέλγιο και ιδιόκτητα αυτοκίνητα για την παραλαβή/παράδοση του ιματισμού από/προς τους πελάτες, εξυπηρετούσε κυρίως γνωστές ναυτιλιακές εταιρίες της εποχής εκείνης (λ.χ. Λάτσης, Καβουνίδης, Τόγιας, Φραγκουδάκης, Greek Line της οικογενείας Γουλανδρή κ.α.), γνωστές αλυσίδες ξενοδοχείων και εστιατόρια, έχοντας μάλιστα δεχθεί διάφορες μνείες και βραβεία για τις προσφερόμενες υπηρεσίες από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός στα χρόνια της ακμής της επιχείρησης, κατά τη θερινή περίοδο (Απρίλιος - Οκτώβριος), η κατακόρυφη αύξηση των δραστηριοτήτων επέβαλε τη λειτουργία του εργοστασίου σε τρεις συνεχόμενες βάρδιες καθ' όλο το εικοσιτετράωρον (ήτοι 06.00-14.00, 14.00-22.00 και 22.00-06.00), γεγονός το οποίο επιτυγχανόταν με την πρόσληψη επιπρόσθετων εποχιακών εργαζομένων. Η αρχή του τέλους για την εν λόγω επιχείρηση ξεκίνησε κατά την περίοδο της Δικτατορίας, όταν ιδρύθηκε έτερο εργοστάσιο συναφών προσφερόμενων υπηρεσιών - με αδρή χρηματοδότηση της Χούντας - το οποίο εφάρμοσε επιθετική τιμολογιακή πολιτική με αθέμιτο ανταγωνισμό, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στις υπόλοιπες επιχειρήσεις του ιδίου κλάδου. Δεδομένων των νέων δυσχερών συνθηκών, η οικογένεια Ηλιού επέλεξε να αλλάξει δραστηριότητα συνεχίζοντας την επαγγελματική επιβίωσή της στον ξενοδοχειακό κλάδο με το υπό εξέτασιν εργοστάσιο να περνά στην ιδιοκτησία της παρεμφερούς επιχείρησης πλυντηρίων-στεγνωτηρίων του Σκευοφύλακα (με έδρα στην οδό Θηβών). Στις μέρες μας (21ος αιώνας), στο οικόπεδο όπου βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις των Μηχανικών Πλυντηρίων - Σιδερωτήριων - Στεγνωτηρίων "Η Ελένη", επί της σύγχρονης οδού Σωκράτους (μεταξύ Υπαπαντής και Σπάρτης), υφίσταται υποκατάστημα γνωστής αλυσίδας super market.
Για την ιστορία αξίζει να επαναλάβουμε πως το κύριο εργοστάσιο της υπό εξέτασιν επιχείρησης βρισκόταν στη συμβολή των οδών Ευβοίας και Μαραγκάκη. Μην κάνετε τον κόπο να ψάξετε να βρείτε τις οδούς σε κάποιον σύγχρονο χάρτη/οδηγό, καθώς η μεν οδός Ευβοίας έχει μετονομαστεί σε οδό Σωκράτους ενώ η μικρή οδός (πάροδος) Μαραγκάκη έχει "αφομοιωθεί" από νεώτερες κατασκευές και δεν υφίσταται καν. Τα Μηχανικά Πλυντήρια - Σιδερωτήρια - Στεγνωτήρια "Η Ελένη" πάντως, στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, όπως προκύπτει άλλωστε από την μελέτη του κάτωθι αρχειακού χάρτη, λειτουργούσαν σε μια άκρως βιομηχανοποιημένη γωνιά της Δραπετσώνας, πλησίον άλλων εργοστασιακών / βιομηχανικών μονάδων (Λουλακάδικο Ντεστρέ, Ψυγεία Καρέλα, Γυψάδικο κ.ο.κ), σε απόσταση αναπνοής από τις παλιές Δικαστικές Φυλακές του Πειραιώς (τα φημισμένα "Βούρλα" του Πειραιά) αλλά και πλησίον του δημοφιλούς συνοικιακού κινηματογράφου "Δώρα" (σσ. σήμερα θερινός κινηματογράφος "Μελίνα").
Ευχαριστίες:
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Δημήτριο Π. Ηλιού ο οποίος προσέφερε το ως άνω συλλεκτικό ιστορικό τεκμήριο εκ του προσωπικού / οικογενειακού αρχείου του καθώς και τις πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την πορεία της προαναφερθείσας οικογενειακής επιχείρησης.
Σημαντική Σημείωση:
Πρωτότυπο Υλικό - Πρωτότυπη Έρευνα
- Απαγορεύεται η αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση κειμένου και εικόνας με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Επιτρέπεται η κοινοποίηση του συνδέσμου. Sharing is caring
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου