Λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της 30ης Αυγούστου προς ξημερώματα της 31ης Αυγούστου του έτους 1952, μια τρομερή έκρηξη η οποία έλαβε χώρα σε μια αποθήκη πυρομαχικών συντάραξε τον τότε Βασιλικό Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, αφήνοντας πίσω της πολυάριθμους νεκρούς και ακόμα περισσότερους τραυματίες. Η έκρηξη, της οποίας προηγήθηκε μια εκτυφλωτική λάμψη, έγινε ιδιαίτερα αισθητή στην Σαλαμίνα, στην ευρύτερη περιοχή του Σκαραμαγκά αλλά και στον Πειραιά, ξυπνώντας σε αρκετούς δυσάρεστες μνήμες από τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αμέσως κινητοποιήθηκαν άμεσα οι αρμόδιες αρχές καθώς υπήρξαν αρχικά υποψίες πως είχαν εξερράγη οι εγκαταστάσεις της εταιρίας "Σελλ" ή οι αποθήκες πυρομαχικών του Βασιλικού Ναυτικού στη νησίδα της Λέρου, βορειοανατολικά της Σαλαμίνας.
Εν τέλει γρήγορα εξακριβώθηκε πως η έκρηξη προήρθε από αποθήκη φύλαξης πυρομαχικών του φορητού εξοπλισμού των ανδρών της Υπηρεσίας Ασφαλείας του Ναυστάθμου, πλησίον του 1ου φυλακίου ασφαλείας, στην βόρεια περιοχή του Ναυστάθμου πλησίον του νοσοκομείου. Στην εν λόγω αποθήκη βρισκόταν επίσης αποθηκευμένη μεγάλη ποσότητα δυναμίτιδας η οποία χρησιμοποιείτο για την κατασκευή τεχνικών και βελτιωτικών έργων στην περιοχή του Ναυστάθμου της Σαλαμίνας. Η αρχική πυρκαγιά έγινε αντιληπτή άμεσα από τον σκοπό-ναύτη, με αποτέλεσμα στον τόπο να σπεύσουν αγήματα πυρόσβεσης τα οποία όμως δεν πρόλαβαν να δράσουν καθώς επακολούθησε η σφοδρή έκρηξη από την οποία κονιορτοποιήθηκε η αποθήκη, καταστράφηκαν γραφεία και θάλαμοι του προσωπικού ασφαλείας καθώς και άλλοι παρακείμενοι χώροι και εγκαταστάσεις, οδηγώντας σε τραγικό θάνατο σύμφωνα με τους αρχικούς υπολογισμούς εννέα αξιωματικούς και οπλίτες και στον τραυματισμό άλλων τριάντα επτά.
Το επίσημο ανακοινωθέν του Γενικού Επιτελείου του Ναυτικού όπως δημοσιεύτηκε στον Τύπο της εποχής μαζί με τα αρχικά στοιχεία των νεκρών και των τραυματιών (σσ. οι νεκροί τελικά ανήλθαν σε 14 καθώς υπήρχαν βαρύτατα τραυματισμένοι οι οποίοι κατέληξαν ενώ ανευρέθηκαν και άλλα πτώματα κατά τις έρευνες που έγιναν τις επόμενες ώρες).
Αναφορά στην ανεύρεση άλλων πέντε πτωμάτων στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας.
Οι τραυματίες του τραγικού συμβάντος μεταφέρθηκαν ξημερώματα από την Σαλαμίνα αρχικά στον Σκαραμαγκά και από εκεί στο Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιώς, στα στρατιωτικά νοσοκομεία 401, 404 και 430 καθώς και στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Οι δε κηδείες των νεκρών έλαβαν χώρα στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας το απόγευμα της 31ης Αυγούστου του 1952 με πλήρη επισημότητα παρουσία του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Γεωργίου Μαύρου και του Αρχηγού ΓΕΝ Υποναυάρχου Παναγιώτη Κώνστα.
Από την πρώτη στιγμή, ο Τύπος της εποχής αφιέρωσε εκτενή ρεπορτάζ σχετικά με τα αίτια της πολύνεκρης τραγωδίας, φιλοξενώντας δηλώσεις από αυτόπτες μάρτυρες αλλά και αναφορές στις αντιδράσεις συγγενών των θυμάτων. Επίσης, σε μερίδα του Τύπου γινόταν λόγος για "δολιοφθορά", "σαμποτάζ" και "έργο κομμουνιστών" με χρήση "ωρολογιακής βόμβας" ή/και "αμπούλας με χημικό μείγμα".
Παρόλα ταύτα, η επίσημη εκδοχή σύμφωνα με το πόρισμα της ανακριτικής επιτροπής που ανέλαβε την υπόθεση υπήρξε πως η πυρκαγιά που προκάλεσε την έκρηξη προκλήθηκε από βραχυκύκλωμα ηλεκτροφόρων καλωδίων. Σίγουρα βέβαια, υπήρξε τουλάχιστον εγκληματική αμέλεια όλων όσοι αποφάσισαν να αποθηκεύσουν τις εύφλεκτες ύλες σε μια αποθήκη πυρομαχικών.
Σημαντική Σημείωση:
Πρωτότυπο Υλικό - Πρωτότυπη Έρευνα
- Απαγορεύεται η αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση κειμένου και εικόνας με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Επιτρέπεται η κοινοποίηση του συνδέσμου. Sharing is caring
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου