Την Πρωτοχρονιά του έτους 1905, ο έμπορος Βασίλειος Ευθυμίου πούλησε την μακρόβια οικογενειακή επιχείρησή του, η οποία έδρευε επί της εμπορικής οδού Αιόλου, έναντι του ιερού ναού της Αγίας Ειρήνης, στους Εμμανουήλ Ζ. Γεωργιάδη και Χρήστο Ν. Δημούλη, οι οποίοι ανέλαβαν ως νέοι ιδιοκτήτες τη λειτουργία του προϋπάρχοντος καταστήματος πώλησης υφασμάτων. Στον Τύπο της εποχής, γνωστοποιήθηκε τόσο η απόσυρση του Β. Ευθυμίου από τον εμπορικό στίβο όσο και η συνύπαρξη των Εμμανουήλ Γεωργιάδη και ο Χρήστου Δημούλη, οι οποίοι συνέστησαν ομόρρυθμη εταιρία, υπό την επωνυμία "Γεωργιάδης και Δημούλης", με σκοπό τη συνέχιση των εργασιών.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η εμπορική επιχείρηση της οικογενείας Ευθυμίου αποτελούσε μιας από τις παλαιότερες των Αθηνών. Δοθείσης της ευκαιρίας, ας αναφέρουμε πως στον Εμπορικό, Γεωγραφικό και Ιστορικό Οδηγό των Πλείστων Κυριοτέρων Πόλεων της Ελλάδος του έτους 1875, του Μιλτιάδου Μπούκα, η εν λόγω επιχείρηση πώλησης υφασμάτων πολυτελείας και νεωτερισμών του Αγγέλου Ευθυμίου και Αδελφών καταγραφόταν επί της οδού Αιόλου, έναντι Αγίας Ειρήνης, ενώ αντίστοιχα, στις αρχές του 20ου αιώνα (έτος 1901), ο Β. Ευθυμίου, με κατάστημα επί της οδού Αιόλου 51, καταγραφόταν στον κατάλογο με τους εν Αθήναις εμπόρους υφασμάτων, ψιλικών κτλ.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως στις πρώτες διαφημιστικές καταχωρήσεις της "νέας" εμπορικής επιχείρησης των Γεωργιάδη και Δημούλη κατά το έτος 1905, γινόταν σαφής αναφορά στο γεγονός πως οι ίδιοι αποτελούσαν τους διαδόχους του Β. Ευθυμίου ("πρώην Β. Ευθυμίου"), ενώ το κατάστημά τους, το οποίο πωλούσε υφάσματα (χασέδες), λευκά είδη (σεντόνια, πετσέτες) και εσώρουχα (μάλλινες και βαμβακερές φανέλες Τριπόλεως), αυτοχαρακτηριζόταν ως "το αρχαιότερον εν Αθήναις"!
Ενδεικτική διαφημιστική καταχώρηση του καταστήματος των Γεωργιάδου και Δημούλη μέσα από τις σελίδες του Τύπου του έτους 1908:
Αρχής γενομένης από την άνοιξη του έτους του 1910, οι Γεωργιάδης και Δημούλης επέκτειναν τις δραστηριότητές τους στον Πειραιά, έχοντας ως συνέταιρο τον Κωνσταντίνο Γ. Ντάβαρη, του οποίου η οικογένεια σχετιζόταν με την οικογένεια Δημούλη. Έτσι λοιπόν, η εν Πειραιεί αποθήκη γυναικείων υφασμάτων και πανικών (!) των Γεωργιάδη - Δημούλη και Ντάβαρη, λειτούργησε από την 1η Μαρτίου του 1910, σε ισόγειο ακίνητο στη συμβολή της κεντρικής λεωφόρου Σωκράτους και της οδού Παρθεναγωγείου (έναντι δηλαδή του Δημοτικού Παρθεναγωγείου, ήτοι της μετέπειτα Ραλλείου Σχολής).
Ενδεικτική διαφημιστική καταχώρηση της επιχείρησης των Γεωργιάδη και Δημούλη από το έτος 1911, με αναφορά τόσο στο εν Αθήναις ιστορικό κατάστημα της οδού Αιόλου (σσ. ενός δρόμου ο οποίος εκείνη την εποχή έσφυζε από την παρουσία υφασματεμπορείων), όσο και στο εν Πειραιεί υποκατάστημα.
Ενδεικτικές διαφημιστικές καταχωρήσεις της επιχείρησης των Γεωργιάδη και Δημούλη από τα χρόνια των Βαλκανικών Πολέμων (περίοδος 1912-1913), με σταθερή αναφορά στο εν Πειραιεί υποκατάστημα, στο οποίο μάλιστα τονιζόταν πως οι τιμές ήταν οι ίδιες με το κεντρικό κατάστημα των Αθηνών.
Έτερη διαφημιστική καταχώρηση του υφασματεμπορικού των Γεωργιάδη και Δημούλη, μέσα από τις σελίδες του ημερησίου Τύπου του έτους 1914:
Από τις σελίδες του πειραϊκού Τύπου του έτους 1915, διαφημιστική καταχώρηση με αναφορά στην συνύπαρξη των Γεωργιάδη - Δημούλη και Ντάβαρη στο εν Πειραιεί κατάστημα της επιχείρησης, σταθερά στη συμβολή της λεωφόρου Σωκράτους με την οδό Παρθεναγωγείου.
Κατά το έτος 1917, σύμφωνα με την κάτωθι διαφημιστική καταχώρηση της εμπορικής επιχείρησης των Γεωργιάδη και Δημούλη, αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός πως εκτός από το εν Αθήναις κατάστημα της οδού Αιόλου 51 "ακριβώς έναντι Αγίας Ειρήνης", γινόταν λόγος για "υποκαταστήματα εν Πειραιεί" (εκτός κι αν ο πληθυντικός αριθμός προέκυψε εκ τυπογραφικού λάθους) "έναντι Γυμνασίου".
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούμε στο γεγονός πως ο Κώστας Γκοβόστης, ιδρυτής του ομωνύμου ιστορικού αθηναϊκού Εκδοτικού Οίκου Γκοβόστη (έτος ίδρυσης 1926), σε νεαρή ηλικία, εργάστηκε ως υπάλληλος στο υφασματεμπορικό κατάστημα των Γεωργιάδη και Δημούλη στην εμπορική οδό Αιόλου, στο υπόγειο του οποίου διάβαζε ασταμάτητα, αρχικά κρυφά και αργότερα κατόπιν αδείας του αφεντικού του, βιβλία, προτού ανοίξει τη δική του επιχείρηση!
Ως γνωστόν, στον Πειραιά, ο Κ.Γ. Ντάβαρης ακολούθησε αργότερα αυτόνομα επαγγελματική διαδρομή, με το κατάστημά του, πάντοτε στη συμβολή της λεωφόρου Σωκράτους (μετέπειτα Βασιλέως Κωνσταντίνου) με την οδό Παρθεναγωγείου (μετέπειτα Ανδριτσαίνης και τέλος Ιακώβου Δραγάτση) να γίνεται σημείο αναφοράς όσον αφορά την πώληση λευκών ειδών και ειδών προικός.
Μετά τον Πόλεμο και την Κατοχή, στην οδό Αιόλου 25 (με την νέα αρίθμηση) καταγραφόταν το κατάστημα πώλησης γυναικείων υφασμάτων των Δημούλη - Ζάννου - Φαββατά.
Σημαντική Σημείωση:
- Πρωτότυπο Υλικό - Πρωτότυπη Έρευνα
- Απαγορεύεται η αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση κειμένου και εικόνας με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Επιτρέπεται η κοινοποίηση του συνδέσμου. Sharing is caring
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου