Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, η σημερινή παραθαλάσσια περιοχή της Γλυφάδας αποτελούσε μια πευκόφυτη έκταση, σχεδόν ακατοίκητη, στην οποία είχε δημιουργηθεί ένας πρώτος οικισμός από περίπου δυο εκατοντάδες κατοίκους, ως μετεξέλιξη του πάλαι ποτέ τσιφλικιού της Πυρνάρης, ιδιοκτησίας Κωνσταντίνου Καραπάνου. Μέσα στο πευκοδάσος, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, υπήρχε ένα μικρό ξωκλήσι προς τιμήν του Αγίου Κωνσταντίνου, ένα πανδοχείο - καταφύγιο κυνηγών, ενώ ταυτόχρονα δειλά δειλά εκδηλώνονταν οι πρώτες επιχειρηματικές απόπειρες λειτουργίας κάποιων ζυθεστιατορίων / μπαρ / καφενείων προς εξυπηρέτησιν των παραθεριστών που επισκέπτονταν την Γλυφάδα κατά τους θερινούς μήνες.
Κατά το έτος 1921, ήτοι προτού ακόμη η Γλυφάδα αποτελέσει ξεχωριστή διοικητικά κοινότητα (έτος 1926), η συγκοινωνία της περιοχής με τον Πειραιά και το νέο Φάληρο εξασφαλιζόταν κατά τους θερινούς μήνες με βενζινάκατους που εκτελούσαν τρία δρομολόγια ημερησίως. Εκείνη την εποχή, μεσίτες ήδη πωλούσαν οικόπεδα στη Γλυφάδα ενώ ο Αντώνης Αντωνόπουλος είχε εγκαταστήσει το πρώτο ζυθεστιατόριο στο οποίο πωλούσε φαγητά και λοιπά είδη "με τιμάς των Αθηνών" (σσ. πρόκειται για τον Α. Αντωνόπουλο ο οποίος αργότερα λειτούργησε πανδοχείο - ξενοδοχείο / ψαροταβέρνα στη συμβολή παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος (παλαιότερα Βασιλέως Γεωργίου Β') και της σημερινής οδού Διαδόχου Παύλου, απέναντι από το σημείο όπου λειτούργησε το εστιατόριο "Αστέρια" της Γλυφάδας)!
Λίγα χρόνια αργότερα (έτος 1924), η θαλάσσια σύνδεση είχε επεκταθεί από το νέο Φάληρο ή / και το Πασαλιμάνι προς την Γλυφάδα, την Βούλα αλλά και την Βουλιαγμένη.
Την ίδια εποχή, στα μέσα της δεκαετίας του 1920, στην Γλυφάδα λειτουργούσε για εκδρομείς και παραθεριστές το διανυκτερεύων μπαρ "Ο Παράδεισος", του Χρ. Μάρκου, "εις το κεντρικώτερον μέρος της Γλυφάδος και εντός του πευκόφυτου κτήματος Π. Μπαλιτσάρη".
Ενδεικτικά αρχειακά τεκμήρια από την επόμενη χρονιά (1925) στην οποία καταγράφεται η θαλάσσια σύνδεση Πειραιώς (Πασαλιμάνι) - Νέου Φαλήρου - Γλυφάδας - Βούλας - Βουλιαγμένης όπως επίσης η δραστηριότητα αγοράς οικοπέδων στον τότε νέο-εγκριθέντα συνοικισμό.
Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1920, σύμφωνα με την απογραφή του 1928, η Γλυφάδα διέθετε πλέον 1691 μόνιμους κατοίκους και αποτελούσε μια άκρως αναπτυσσόμενη περιοχή με κατοικίες, ξενοδοχεία, λουτρά και κοσμικά κέντρα που εξυπηρετούσαν κυρίως τους θερινούς παραθεριστές οι οποίοι κατέφθαναν κατά χιλιάδες!
Σημαντική Σημείωση:
Πρωτότυπο Υλικό - Πρωτότυπη Έρευνα
- Απαγορεύεται η αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση κειμένου και εικόνας με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Επιτρέπεται η κοινοποίηση του συνδέσμου. Sharing is caring
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου