Στον εορτασμό των εκατοντάχρονων του πρώτου προτύπου Γυμνασίου Αρρένων Πειραιώς ο οποίος έλαβε χώρα στις 7 Μαΐου του έτους 1963, κυριάρχησε η μορφή του Σωκράτη, όχι του αρχαίου διδασκάλου της Διαλεκτικής αλλά του αρχαίου ... κουλουρτζή, της συμπαθέστερης μορφής (για τους μαθητές) που ανέδειξε η εκατονταετία της Σχολής.
Αφού τελείωσε ο λόγος του Δημάρχου Πειραιώς προς το πλήθος που είχε κατακλύσει το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, η προσφώνηση εκ μέρους του διευθυντή της Σχολής Λαζάρου, το σύντομο ιστορικό της Σχολής και το μουσικό πρόγραμμα που είχαν ετοιμάσει οι μαθητές της Σχολής υπό την μπαγκέτα του καθηγητή Αποστόλου Ζυγούρη, ο λόγος δόθηκε στους παλαιούς μαθητές (αποφοίτους) της Σχολής οι οποίοι κατέλαβαν ξεχωριστές θέσεις στους διαφόρους κλάδους κοινωνικής δραστηριότητας, ώστε να εξιστορήσουν τις αναμνήσεις τους από τα έτη της μαθητείας τους.
Ψηλός, ξερακιανός και πανάγαθος ο Σωκράτης ο κουλουρτζής, γνώριζε τους νεαρούς πελάτες του, τον καθένα με το όνομά του, τους αγαπούσε όλους και δεν δίσταζε να τους πιστώνει. Σχετικά με αυτό, ο Νικόλαος Γεννηματάς διηγήθηκε μια χαριτωμένη πλην όμως συγκινητική ιστορία.
Κάμποσα χρόνια μετά την αποφοίτησή του, ένας από τους πάλαι ποτέ νεαρούς πελάτες του Σωκράτη, διάσημος πλέον σε έναν από τους κλάδους της εθνικής ζωής, επέστρεφε από κάποιο ταξίδι του στην Ευρώπη. Όταν ο βαρκάρης - σσ. τα πλοία τότε δεν πλησίαζαν τα κρηπιδώματα του κεντρικού λιμένος Πειραιώς - τον αποβίβαζε με τις αποσκευές του, άκουσε μια φωνή αδύνατη και ξεψυχισμένη να διαλαλεί: "Κουλούρες ζεστές... Τώρα βγήκαν από τον φούρνο, κύριοι..."
Γυρίζει και βλέπει τον Σωκράτη, μόλις αναγνωρίσιμο από τα γηρατειά, τη φτώχεια και τη δεινοπάθεια της ζωής. Με συγκίνηση του λέγει:
- "Εσύ'σαι, Σωκράτη;"
- "Εγώ, μάλιστα"
- "Με ξέρεις εμένα; Με θυμάσαι;"
Ο γέρο-κουλουρτζής τον κοίταξε καλά για λίγα δευτερόλεπτα, τον αναγνώρισε και είπε:
- "Πως δε σε θυμάμαι! Είσαι ο .... (και είπε το όνομά του).
Ο άλλος εθαύμασε τη μνήμη του:
"Μπράβο Σωκράτη!"
Του αγόρασε καμιά δεκαριά κουλούρια και του έδωσε το αντίτιμο χωρίς να τα πάρει, αλλά καθώς έκανε να φύγει, ο γέρο-κουλουρτζής τον σταμάτησε: "Κύριε!"
Και από την μέσα τσέπη του, όταν ο κύριος σταμάτησε, τράβηξε ένα παλιό κιτρινισμένο τεφτέρι και του έδειξε σε μια σελίδα: "Είσαστε γραμμένος εδώ, έχετε ένα χρέος από τότε, σαράντα πέντε λεπτά!"
Ο κύριος πήρε το τεφτέρι για μια στιγμή, είδε σημειωμένο το όνομά του και ξεφυλλίζοντας διάβασε τους υπόλοιπους οφειλέτες του αγαθού Σωκράτη, πολλές διάσημες προσωπικότητες, τους πρώην συμμαθητές του. Έβγαλε ένα μεγάλο χαρτονόμισμα και το έδωσε στον γέρο κουλουριτζή ο οποίος αμέσως διαμαρτυρήθηκε:
- "Αυτά είναι πάρα πολλά κύριε... Δεν χρωστάτε παρά 45 λεπτά!"
- "Και οι τόκοι αγαπητέ μου Σωκράτη; Οι τόκοι και τα επιτόκια χρόνων; Αλλά θα σου ζητήσω μια χάρη, να μην με σβήσεις από το τεφτέρι σου, επειδή σε εξόφλησα. Άφησε με γραμμένον. Που θα βρω ποτέ καλύτερη συντροφιά από αυτή που μ' έχεις στο τεφτέρι σου, που είναι ένας κι ένας;"
Έτσι, μαζί με τον εορτασμό των εκατόχρονων του Γυμνασίου Πειραιώς, έγινε και το μνημόσυνο του καημένου του Σωκράτη με τις ζεστές κουλούρες του, ενός συμπαθητικού τύπου της ιστορικής διαδρομής του εκπαιδευτηρίου.
Διαβάστε σχετικά θέματα:
Σημαντική Σημείωση:
Πρωτότυπο Υλικό - Πρωτότυπη Έρευνα
- Απαγορεύεται η αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση κειμένου και εικόνας με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Επιτρέπεται η κοινοποίηση του συνδέσμου. Sharing is caring
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου