Ήταν μέσα Απριλίου του έτους 1972 όταν ξεκινούσε σε Αθήνα και Πειραιά, από 120 ειδικά συνεργεία εμβολιασμού, ο υποχρεωτικός γενικός εμβολιασμός - δαμαλισμός και αναδαμαλισμός - κατά της ευλογιάς. Η υποχρεωτικότητα του νόμου οφειλόταν στο γεγονός πως η προσέλευση για αναδαμαλισμό σε Αθήνα και Πειραιά είχε υπάρξει περιορισμένη (σσ. είχε προηγηθεί αντίστοιχος υποχρεωτικός γενικός εμβολιασμός στην Θεσσαλονίκη με επιτυχία).
Σύμφωνα με τις δηλώσεις του τότε υφυπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών Π. Λαμπράκου, η δημόσια υγεία εθεωρείτο πλήρως εξασφαλισμένη καθώς είχαν ληφθεί όλα τα μέτρα προφυλάξεως κατά της ευλογιάς, πλην όμως είχε θεωρηθεί σκόπιμο να συμπληρωθεί η ανοσοποίηση του πληθυσμού με την επέκταση του εμβολιασμού στα άτομα εκείνα τα οποία ουδέποτε είχαν δαμαλισθεί ή/και είχαν αναδαμαλισθεί προ της πρώτης (1ης) Ιανουαρίου του 1971.
Εκείνη την εποχή, ο δαμαλισμός ήτο υποχρεωτικός βάσει του νόμου 171/1936, ο οποίος είχε θεσπιστεί λόγω της εμφανίσεως κρουσμάτων ευλογιάς σε γειτονικές χώρες, με αποτέλεσμα τη διενέργεια δαμαλισμού / αναδαμαλισμού σε ευρεία έκταση, στον πληθυσμό όλης της χώρας.
Στον Τύπο των καιρών εκείνων, εκτός από τις προειδοποιήσεις που αφορούσαν τα άτομα τα οποία δεν έπρεπε να προχωρήσουν σε εμβολιασμό, γίνονταν αναφορές σε μεμονωμένες περιπτώσεις αιφνίδιων θανάτων λίγες μέρες μετά τον εμβολιασμό κατά της ευλογιάς (σσ. περιπτώσεις οι οποίες διαψεύδονταν επισήμως ως μη οφειλόμενες σε παρενέργειες του εμβολίου), σε κρούσματα εγκεφαλίτιδας καθώς και στις συνηθισμένες εκδηλώσεις - αντιδράσεις μετά από επιτυχή εμβολιασμό.
Σημαντική Σημείωση:
- Πρωτότυπο Υλικό - Πρωτότυπη Έρευνα
- Απαγορεύεται η αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση κειμένου και εικόνας με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Επιτρέπεται η κοινοποίηση του συνδέσμου. Sharing is caring
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου