Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι έννοιες του φυλετικού ρατσισμού ή/και της κατακριτέας διακρίσεως με βάση το χρώμα του δέρματος δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες στον Πειραιά και σίγουρα πολλά πράγματα που σήμερα αντιμετωπίζονται με μεγάλη σοβαρότητα - και ενίοτε με σοβαροφάνεια - αντιμετωπίζονταν ακροθιγώς. Κατ'αυτόν τον τρόπο, δεν προκαλεί εντύπωση η ύπαρξη του Καταστήματος Σιδηρικών του Γεωργίου Σ. Νικολαϊδου με την επωνυμία "Ο Μαύρος" - και μάλιστα με σήμερα με έναν Αφρικανό άνδρα να φιγουράρει στο επιστολόχαρτο της επιχείρησης μαζί με ναργιλέδες και γοργόρες - στην οδό Ναυαρίνου, στη συνοικία του Ηλεκτρικού.
Στα παραπάνω αρκεί κάποιος να προσθέσει πως ακόμη και πολλές δεκαετίες αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Ζαμπέτας έκανε επιτυχία με "το ταμ-ταμ" το οποίο χτύπαγε "ο αράπης, ο μαύρος, ο σκύλος, ο σκυλάραπας". Άλλα ήθη, άλλοι καιροί, άλλη κοινωνία.
Σημαντική Σημείωση:
- Πρωτότυπο Υλικό - Πρωτότυπη Έρευνα
- Απαγορεύεται η αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση κειμένου και εικόνας με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Επιτρέπεται η κοινοποίηση του συνδέσμου. Sharing is caring
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου