Το επιπλοποιείο του Νικολάου Βράϊλα, το οποίο κατασκεύαζε παντός είδους έπιπλα και αναλάμβανε πάσης φύσεως ξυλουργική εργασία, λειτουργούσε στις αρχές της δεκαετίας του 1880 με δυναμικό εννέα εργατών, όντας ένα από τα πλέον γνωστά της πόλεως (σσ. άλλο γνωστό επιπλοποιείο εκείνης της εποχής ήταν του Μηνά Μαυρογιώργη). Σύμφωνα με τα όσα καταγράφει ο Π. Καμπούρογλου στο έργο του "Ιστορία του Πειραιώς από του 1833-1882 έτους", στον Πειραιά εκείνων των καιρών υφίσταντο κι άλλα επτά ή οκτώ μικρότερα επιπλοποιεία, στα οποία εργάζονταν συνολικά περί τους 40 τεχνίτες.
Λίγα χρόνια αργότερα, στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του 19ου αιώνα, στο εν Πειραιεί ατμοκίνητο μηχανικό ξυλουργείο του Νικολάου Γ. Βράϊλα κατασκευάζονταν διάφορα μηχανικά εργαλεία ατμόμυλων (συμιγδαλομηχανές, μπουράτα, καθαριστήρια κ.α.), οδοντώσεις τροχών για κλωστήρια, καρούλια, καλάμια, μασούρια και άδρακτες και "εν γένει πάσα τορνευτή εργασία ξύλου και σιδήρου". Επίσης, κατασκευάζονταν χειραμαξίδια διαφόρων σχημάτων με ξύλινους ή σιδερένιους τροχούς, σκελετοί φαρμακείων και εμπορικών καταστημάτων, έπιπλα παντός είδους και νεωτερισμοί, είδη οικιακής χρήσεως καθώς και γεωμετρικά σχήματα για χρήση σε σχολεία!
Για την ιστορία, το υπό εξέτασιν "ατμοκίνητον μηχανικόν ξυλουργείον" λειτουργούσε εντός των εγκαταστάσεων του Ορφανοτροφείου Αρρένων Ελένης Ζαννή.
Σημαντική Σημείωση:
Πρωτότυπο Υλικό - Πρωτότυπη Έρευνα
- Απαγορεύεται η αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση κειμένου και εικόνας με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Επιτρέπεται η κοινοποίηση του συνδέσμου. Sharing is caring
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου